Pisco - Nazca ( 03 )

Het ontbijt was vroeg, je kan wel zeggen heel vroeg 06.15 uur maar nog vroeger waren we al wakker, 05.00 uur. We raken er weer aan gewend. Jeanne doet haar ritueel en ondertussen bedenken we wat we aan moeten....het kan koud zijn, warm worden en weer frisjes, van alles wat. Dus toch maar lange broek, shirt, vestje mee.

Ontbijt was primitief maar voldoende voor ons. Paar pogingen gedaan om mijn verslag weg te krijgen maar dat ging weer eens niet zonder omwegen van knippen en plakken, off-line en weer on-line. 

Bus keurig op tijd, 07.15, koffers erin en richting volgende hotel voor nog 10

andere passagiers. 

Was ik nog vergeten te vertellen dat we gisteren bijna onze koffers kwijt waren, die zaten namelijk in de verkeerde bus en waren bijna onderweg naar de andere kant van Peru...oeps! Gelukkig was daar onze Mike ( ondertussen gedoopt tot onze Magic Mike ) die zag onze koffers in een andere bus liggen. Gelukkig net op tijd en konden ze

nog worden overgeheveld. Voor ons nog niet zo'n ramp maar voor Jeanne een groot probleem daar al haar ritueelspullen erin zitten. Maar oké, gezien het aantal zweetdruppels van gisteren is Jeanne er nu op gebrand met eigen ogen te zien dat haar koffer ook inderdaad met ons mee gaat. 

Bij het volgende hotel moesten we lang wachten maar uiteindelijk kwamen er 10 Mexicaanse dames binnen met 1 mannelijke gids. Na een half uur hadden wij al medelijden met deze gidsmeneer....het waren 10 kakelende Mexicaanse kippen en dat al om 8 uur in de ochtend.

Gelukkig hoefde we niet ver, we werden gedropt in de haven van Pisco waar we met een luxe grote speedboot langs de Ballastes Eilanden werden gevaren.

Die waren prachtig....wat een mooie natuur en ook hier zijn deze eilanden van de vogels, zeehonden, pinguïns etc. 

Inderdaad een beetje ala Galapagos, alleen hier konden we niet uitstappen.

Ik heb nog nooit zoveel vogels in formatie zien vliegen als vandaag. Werkelijk prachtig, ze zweven over het water met hele hordes tegelijk waardoor t lijkt alsof ze eroverheen lopen....

Als ze in de lucht vliegen dan is het een en al samenwerking. Verbazingwekkend dat ze nooit een keer tegen elkaar aan botsen. En wij varen er middenin. Als de boot stil ligt en je kijkt om je heen zie je echt overal hordes vogels vliegen. Alsof je deel uitmaakt van dit prachtige geheel.....De zee is zo groen als smaragd en je kan zo op de bodem kijken. Mooie oranje visjes, zeehonden die op en neer springen. 

Vele rotsen welke de broedplaatsen zijn van echt wel duizenden vogels. Ik heb er veel gezien op de Galapagos maar nog niet zoveel als hier. Daarmee ook ontzettend veel poep.....niet normaal. Iemand bij ons in de boot kreeg een groene kludder in haar oog en op haar hoofd. Men zegt dat t geluk brengt als een vogel op je hoofd poept....ik hoop t voor haar.....het schijnt ook erg te prikken. Jeanne en ik genieten van t mooie uitzicht en zijn blij met onze jassen want gezien t vroege tijdstip is t wel even afzien met de temperatuur, echt koud en dan die wind erbij...en toch nog verbranden! Gelukkig had Jeanne 2 sjaaltjes bij en heb ik er 1 op m'n hoofd gedaan, daar mijn jas geen muts had. Zie foto, het ziet er dus niet uit maar what the heck, het scheelde wel kou!!

De boot waar we inzaten draaide bij elke bezienswaardige beestenbende een keer in t rond zodat beide zijdes van de boot konden fotograferen, super

netjes natuurlijk maar vervolgens zaten we wel regelmatig in de stinkende motordampen. Jekkes.......

Op de heuvel van 1 van deze rotseilanden is een mysterieuze tekening te zien genaamd " El Candelabro" ofwel de kandelaar. Een indrukwekkende geoglief van een 3-armige kandelaar. Men zegt niet te weten hoe die tekening daar is gekomen.....

Na een 1,5 uur rond de eilanden te hebben gevaren sjezen we weer terug, gaat best nog wel hard zo'n boot. Gelukkig is de zee rustig! Ondertussen wordt t ietsje warmer en de mist trekt weg. 

Onderweg komen we nog wat vissersboten tegen die hun netten aan t binnenhalen waren. Daar was t feest! Het wemelde er van de vogels en zeehonden. Die sprongen in de netten om er vis uit te jatten en peerde er meteen weer uit. Ook de vogels.....tja, een heerlijk maaltje waar je niets voor hoeft te doen.

Eenmaal terug op de kant hadden we ontzettend zin in koffie. Dan smaakt zo'n bakkie extra lekker!

De bus weer in, zo ook de Mexicaanse kakelkippen en op naar het Paracas National Park in de dessert. Daar hebben we lekker een eind gewandeld en op afstand naar het broedgebied van de pelikanen gekeken. Het was Jeanne weer gelukt een mooie foto te scoren van een pelikaan ondanks de afstand. Vervolgens rijden we naar de kust waar we een mooi uitzicht hebben over de kustlijn, de mooie rotsformaties en de prachtige oceaan.

Jeanne heeft vandaag maar liefst 479 foto's geschoten dus dat zegt genoeg.

Terwijl ik nu mijn verslag maak is Jeanne haar huiswerk aan t doen...de foto's reduceren. 

De kust is werkelijk waar ook erg mooi en zelfs de woestijn is prachtig met zijn verschillende kleuren zand. Van licht naar donker en van rood naar paars. 

De zon gaat steeds meer schijnen waardoor de kleuren nog mooier worden. Het woordje "BUS" wordt zo vaak gezegd door de reisleider van vandaag dat we er bijna om moeten lachen. Schijnbaar kwamen we een half uur te kort in tijd dus die probeerde hij in te halen door steeds maar te roepen, we go to the bus.....terwijl we ergens

net waren. De Mexicaanse kakelkippetjes hadden hun eigen tempo. Onze reisleider vonden we niet zo aardig, misschien niet aardig om te zeggen, hij was zelfs een NL-er die al 7 jaar in Peru woonden voor de liefde. Mogelijk een rotdag vandaag, hoe dan ook, wij vonden hem niet aardig....om een beeld te geven, als hij een rol zou moeten spelen in een film zou hij zeker een stiekeme bad-Guy rol spelen...we hebben nog een lunch en moeten weer

terug in de bus, we pikken nog vlug even een visafslag mee waar net de vis wordt binnengehaald en het er wemeld van de grote pelikanen die her en der visjes uit de boten halen, wederom een grappig gezicht, hier zitten er nog meer als ik heb gezien in Equador...ze landen bovenop elkaar en maken ruzie om een vissie!

We gaan weer op pad en weer fijn een eindje rijden, nou eigenlijk flink hobbelend richting het busstation weer.

Zelfde ritueel als gisteren alleen hadden we nu wat tijd over om even lekker buiten te zitten niksen. We trekken met z'n 4-en op, gezellig. Petra kan af en toe zo heerlijk droog uit de hoek komen! We hebben genoeg lol....en dat moet je toch maar treffen. Zelfde plek in de bus en om 17.10 vertrok de bus richting Nazca. Dat was een zeer vermoeiende trip ondanks de luxe stoelen. Pas om 22.45 in hotel....lichtelijk gaar gestoomd!

In verband met onze rondvlucht morgen over de mysterieuze Nazca lijnen worden we gewogen ivm verdeling in het vliegtuigje. Gelukkig zijn Jeanne en ik wat kleiner want we gaan met 4 erin en Petra en Mike zijn groter dus dat heft

mekaar op. Net als het gewicht van onze koffers, voor je in de bus gaat wordt je koffer gewogen en mag je maar 20 kg meenemen, die van hun zijn al 23kg per stuk. Dus heft mekaar weer op. Na al die reizen leer je wel dat je niet teveel moet willen sjouwen. Ik had zelfs maar 16 kg bij me...das record tot nu toe. Petra heeft t niet zo op vliegen.....dat gaat nog wat worden want t vliegtuig schijnt nogal wat bochten te gaan maken! 

Maar dat is voor morgen, nu helemaal stuk en eenmaal in hotel, ff weer checken, poeh 28 Gr morgen....nu eerst plat!!