Machu Picchu ( 16 )

Vanmorgen heel vroeg op want de bus gaat vroeg. Gezien de grote stromen toerisme werkt men tegenwoordig met 2 shiften in MP. De eerste is van 06.00 tot 12.00 en de volgende van 12.00 tot 18.00 uur. We zijn ingeboekt voor de eerste dus heel vroeg op. Jeanne voelt zich nog beroerd maar wil perce mee, logisch, hoogtepunt van de reis. Haar lijf zou liever blijven liggen maar geen optie, powervrouwke gaat mee. Poging tot een klein ontbijtje gezien we met de bus een stuk omhoog gaan. De gids haalt ons op om 06.30 en lopen we naar een plek waar de bussen staan. Dat wordt onze eerste kennismaking met massa toerisme. Een rij van hier tot ginder.....jeetje!! Maar we sluiten netjes aan en het gaat redelijk snel daar de bussen af en aan rijden. 10 minuten later zitten we in de bus gepropt. En echt gepropt, wij zijn maar klein maar onze knieën zaten vast geduwd tegen de stoelen voor ons. We rijden aan en de chauffeur houdt er de vaart in, die doen niks anders als alleen maar op en neer naar boven rijden. De rit duurt een half uur en maakt gebruik van kleine bochten omhoog en een weg die wordt nat gehouden, waarschijnlijk voor de stof, er wordt geen gebruik gemaakt van hekken of afzettingen langs de randen. Als je hoger komt en je kijkt naar beneden moet je er niet aan denken dat de bus omtuimelt, oeps. Het pad is ook maar net breed genoeg voor 1 bus met af en toe een wat ruimer stuk om elkaar voor te laten gaan, wie t eerst komt, t eerst door de bocht. Pfff....niet aan denken.
We arriveren boven en Jeanne is ondertussen niet meer wit maar groen geworden en blij dat ze eruit kan. Heb echt medelijden met haar.
2e kennismaking met massa toerisme; een ontzettend grote rij om te beginnen voor de toiletten, je moet hier nog een keer plassen want op MP zelf is geen toilet en de aankomende 3 a 4 uur ben je hier aan de wandel. Dus allemaal plassen, de ene bus na de andere bus. 2 sol pp. Aan de kassa loopt de bak met munten over.....tegenwoordig draait echt alles om geld. Daarna naar de volgende rij, de entree! Massa's mensen, echt ongelooflijk. Wij zijn al niet van de mensen-massa's maar we hebben geen keus. Gewoon doorademen met name voor Jeanne. Het groene is enigszins van het gezichtje verdwenen en heeft plaats gemaakt voor super wit!
Na een kwartiertje eindelijk voorbij de entree en dan begint het klimmen. Trap is een groot woord, het zijn weer rotsblokken van ongelijke vorm. Dus zwaar, maar de moeite waard want eenmaal boven heb je echt een geweldig uitzicht, niet te beschrijven, zelfs foto's kunnen de intensiteit niet weergeven van wat je ziet. Zo overweldigend. Jammer van al die mensen, wha, ik denk dat als je echt met een klein groepje alleen zou zijn, iedereen stil en de aandacht gericht op dat wat je voelt, de intensiteit van dit geheel 1000 x sterker is.
Je kan niet even stil staan bij iets omdat de gids de mooiste fotoplekken voor iedereen af moet rammelen gezien de andere groepen al staan te wachten en er ook altijd wel een kakelende groep tussen staat. En het is heet!
Maar wat een geweldige plek.
Onze gids is een enthousiaste jongeman die met veel passie verteld over MP maar zich ook steeds aan de tijd en ruimte moet houden. Wat jammer dat op deze plek spiritualiteit plaats heeft moeten maken voor commercie. Een stukje geschiedenis:
Archeoloog Hiram Bingham ontdekte in 1911 in het hooggebergte van Peru deze oude Inca stad Machu Picchu.
MP werd in de 15e eeuw gebouwd tijdens het hoogtepunt van de macht van de inca's. De stad is bewaard gebleven omdat de Spaanse conquistadores de stad nooit hebben gevonden. De stad lag hoog en was alleen begaanbaar via 1 pad waar geen oorlogsvoertuigen over naar boven konden. En de natuur hielp ook een handje, uiteindelijk was MP helemaal overwoekerd door beplanting.
MP werd waarschijnlijk gebouwd onder het bewind van de grote Inca keizer Parachutec ( 1438-1471 ) en Tupac ( 1472-1493 ) In die tijd groeide het incarijk uit van een klein staatje in de Peruaanse hooglanden tot een groot rijk dat het huidige Bolivia, Peru, Ecuador en delen van Colombia, Argentinië en Chili omvatte.
Machu Picchu, gelegen in het zuiden van het huidige Peru, werd vermoedelijk gebouwd als een soort provinciale bestuursstad, waarvandaan de omliggende Incagebieden werden geregeerd. Naast een provinciale hoofdstad was Machu Picchu ook een religieus centrum. De stad kreeg bij haar bouw van keizer Parachutec een Aqllawasi, een soort klooster voor een cultus die draaide om de zonnegod van de Inca’s. Deze cultus werd geleid door ‘Uitverkoren Vrouwen’ of ‘Zonnemaagden’. Dit verklaart dat de bevolking van Machu Picchu, dat op haar hoogtepunt zo’n 1.000 inwoners kende, voor tachtig procent bestond uit vrouwen. De mannen daar hadden het vast zwaar..denken wij zo! Na de komst van de Spanjaarden in de jaren ’20 van de zestiende eeuw stortte het Incarijk in. Europese ziekten grepen om zich heen en de Spanjaarden drukten met militaire middelen de resten van het verzet van de Inca’s de kop in. Machu Picchu werd waarschijnlijk halverwege de 16e eeuw verlaten, nadat verschillende epidemieën het grootste gedeelte van de bevolking hadden uitgeroeid. De Spanjaarden wisten niet van het bestaan van de stad af, die hoog in de bergen gelegen is. MP werd in 1911 dus herontdekt door de Amerikaanse archeoloog en professor Hiram Bingham. Vanuit de Universiteit van Yale deed hij meerdere opgravingscampagnes. Uit deze tijd stamt ook de naam van de stad, omdat de oude Incanaam verloren is gegaan. Peruaanse boeren noemden de stad Machu Picchu. Machu betekent oud of antiek en picchu betekent berg of piek, dus Machu Picchu staat voor ‘Oude Berg' . Na de ‘ontdekking’ door Bingham is de stad uitvoerig bestudeerd door archeologen, die veel kunstvoorwerpen hebben meegenomen. Vele daarvan zijn in de Verenigde Staten terecht gekomen, waaronder bij Yale. De Peruaanse overheid eiste in 2012 dat deze voorwerpen moesten worden teruggegeven. Dit kwam na aanleiding van een expositie in het Yale museum over Machu Picchu. Tegenwoordig is Machu Picchu een grote trekpleister. Ondanks de afgelegen ligging op een hoge berg, bezoeken veel toeristen de oude Inca stad. Toerismebureaus in Peru hebben voor de bezoekers een Inca Trail aangelegd. Dit is een wandelpad dat Machu Picchu met de buitenwereld verbindt. De Inca Trail start in de Sacred Vallei (Heilige Vallei) van de Urubamba rivier en gaat via de bergtoppen van de Andres naar Machu Picchu. Deze route is 45km lang en duurt drie tot vijf dagen zoals al eerder vermeld. We wandelen en klimmen, stoppen om de paar minuten en luisteren naar het verhaal van onze gids. Jeanneke doet haar best om eea te volgen maar eea komt niet echt aan. Vindt het zo sneu voor haar. Met haar laatste energie maakt ze nog foto's en hangt en leunt tegen de muur als we stil staan, als we lopen blijf ik maar een beetje in de buurt, je kukelt hier zo van een rand af. Vorig jaar november is een Duitse vrouw naar beneden gekukeld en overleden. Ze wilde een selfie maken en sprong daarvoor de lucht in en kwam verkeerd neer....overleden!
Er wordt veel gewaarschuwd voor dit soort dingen. We zigzaggen nog hoger en het wordt steeds mooier, je wordt hier helemaal omringd door enorme grote bergen, uitgestrekte blauwe lucht met her en der een wolkje en heel veel groen. Echt prachtig. We hebben mazzel met het weer, volgens de gids heeft het nog elke morgen geregend met wat bewolking. Om de pracht van dit alles in zijn volle glorie te zien ben je afhankelijk van het weer. Vaak is het in de ochtend nog mistig en als je mazzel hebt trekt die weg en maakt plaats voor de zon, wij hadden die mazzel!
Eenmaal boven kan je nog een klein stuk verder maar daarvoor moest je weer een stuk of 70 treden omhoog, de dames passen hiervoor en beginnen vast aan de tocht terug naar beneden. We hebben alle treden niet geteld die we vandaag hebben gelopen maar ik denk dat we de 700 van de vorige keer vet hebben ingehaald. Ondertussen zijn we een uur of 4 verder en Jeanne is helemaal op.
Bij de uitgang wacht ons de volgende massa verrassing: een enorme rij om weer in een bus te komen. En echt een gigantische rij. Dan eerst maar even een stempel halen voor in je paspoort dat je hier bent geweest. Ook leuk.
We sluiten aan in de rij, in de zon en na zo'n half uur (valt nog mee gezien de rij)
stappen we weer in de bus. Pffff.....
Helemaal op. Allemaal. We tuffen terug naar beneden en stappen na een half uurtje weer uit waar we eerder zijn ingestapt. Jeanne wil naar t hotel en even op het bankje in de hal liggen. We hebben geen kamer meer dus weinig keus. Zitten wachten tot we op de trein konden stappen. We zitten niet bij elkaar, jammer, zitten nu tegenover een net getrouwd Italiaans stel wat denkt dat de hele beenruimte onder het tafeltje voor hun is en wij hebben al van die kleine beentjes. Ik was in slaap getuft en Jeanne werd nog gevraagd of ze haar benen weg kon leggen...nou ja !
Na een uur of 2 stapten er mensen uit en konden we ergens anders gaan zitten. Meer ruimte voor de aankomende 2 uur. Op het station werden we weer netjes opgehaald. Complimenten voor Kras, alles steeds keurig geregeld, een autootje met chauffeur plopt altijd ineens ergens op.
Gauw naar t hotel en krijgen we een andere kamer dan eergisteren. We zijn nog even wat boodschappen gaan doen omdat Jeanne wilde proberen iets kleins te eten, we hadden geen zin meer in een restaurant. Te moe.
In de supermarkt hebben we crackertjes, kaasje en een zakje jam ingeslagen en dat was ons avondeten. Eenmaal terug op de kamer roken we een ontzettende rioollucht, gedver, vies!!
Wij naar beneden maar helaas voor nu
nog geen nieuwe kamer beschikbaar met 1000x excuus. Morgen wel. Oké maar dan wel de mooiste, zegt Jeanne nog. Het bleek uit de badkamer te komen dus die hebben we maar dichtgehouden. Toch kunnen genieten van ons avondmaal, gezellig op bed met de toostjes, gelukkig knapte Jeanne een beetje op. De rust in de trein heeft denk ik ook wel goed gedaan. Morgen dagje vrij.....heerlijk!