San Cristobal ( 17 )

En wat heeft de nacht ons gebracht... een airco die aan en uit gaat met herrie, als die even stil is springt er een koelkastje aan met een enorme zoem en vanaf 05.00 uur kraaiende hanen die tegen elkaar opschreeuwen.....
Zelfs ik, die echt kan slapen als een blok al staat er een kanon naast mijn bed, werd om de haverklap wakker.
Maar ach, de wekker ging toch om
06.00 uur dan maar iets eerder wakker. Aankleden ( voor de verandering regent t weer eens...grumpf ) dus ook een regenjas mee voor op de boottocht naar Lobos Islet. Zwemkleding onder je kleding want we gaan dalijk snorkels en flippers passen. Voor ons alleen flippers want we hebben onze eigen snorkels
meegenomen. Lobos Islet staat bekend om zijn perfecte snorkelmogelijkheden en witte stranden. Eer we met z'n allen alles hadden uitgezocht waren we al een dik half uur verder. Gelopen naar de boot dat is een kleine 2 minuten, aan boord met onze groep van 10 en nog 6 andere mensen. De groepen mogen hier niet groter zijn dan 16 pers op 1 gids. Dus wij in 2 groepen van 10 + 6 andere pers, onze 6 andere personen kwamen uit Chicago. We varen aan in de regen maar worden wel getrakteerd op een prachtig mooie regenboog, elk
nadeel heb z'n voordeel.
Langzaamaan trekt de lucht open en verschijnt er een zonnetje.....ook op Johan zijn gezicht. Mijn man heeft een gruwelijke hekel aan regen. Die loopt zich liever nat te zweten in de zon dan nat te worden van miezer regen.
16 personen is wel wat veel voor het kleine speedbootje waar we op zaten, je kon er je kont niet meer keren.
Als eerste dus de hiking, van te voren was al gezegd goeie schoenen aandoen....en terecht, het pad ging over alle vormen van zwarte lavastenen welke totaal niet stabiel lagen. Een mevrouw uit Chicago besloot achter te blijven en niet mee te gaan lopen. Het was best wel heftig hoor en aangezien ik met dit soort dingen nogal klunzig kan zijn met mijn balans verliezen en dan gewoon plat op mijn muil kan gaan, zou dat hier weleens vervelende gevolgen kunnen hebben dus extra opletten dan maar en Johan aan zijn broek vasthouden...haha. Met die lange benen van hem moest ik wel moeite doen ik zet namelijk 2 stappen als hij alleen nog maar zijn linkerbeen heeft verplaatst over die stenen. Maar Johan kent mij en dacht laat ik maar goed op mijn Niekie letten. Nou...Niekie had t er
maar druk mee; op de stenen letten, Johan volgen, naar de gids luisteren en goed om je heen kijken anders mis je al t moois waar je eigenlijk voor komt....
Oké, af en toe de overleeftactiek even loslaten, zorgen dat je op 2 rotsen staat die niet wiebelen, langzaam je armen opzij voor wat meer balans, hoofd omhoog en je zen-gevoel proberen vast te houden....als je dit alles voor elkaar hebt sta je stabiel, dan je ogen open doen en wauw.....
De Blauwpootgent....dat is een best grote vogel, beetje soort van grote zeemeeuw met een hele aparte kleur lichtblauwe voeten die bijna licht geven. Bijna allemaal hadden ze jongen, die
zeker 5 maanden compleet afhankelijk
zijn van hun ouders en alleen maar in hun nest moeten blijven, of t nu koud is of heel heet ( men zit hier nu in de omschakeling van regenseizoen naar het droge seizoen....helaas voor ons valt t bekende kwartje steeds de verkeerde kant op ) wat t zo bijzonder maakt is dat deze vogels gewoon blijven zitten waar ze zitten, je kan ze bijna aanraken, echt vlak onder of voor je neus, alsof je zo door hun "huiskamer" loopt.
Verder zijn er hele grote zwarte zeevogels met een rode buil onder hun bek, althans de mannetjes, de fregatvogels met een spanwijdte van maar liefst 2,3 meter. Ze krijgen maar 1 ei per koppel en als dat uitkomt zorgen ze er samen voor, de vader doet 3 maanden mee en dan de moeder nog eens 5 maanden langer. Verder is t een luie vogel, als ze geen zin hebben om te jagen op voedsel trekken ze een andere vogel die net iets heeft gevangen aan zijn staart die dan vervolgens zijn buit laat vallen......das nog eens gemeen! Wel is hij een echte luchtacrobaat, ze kunnen heel mooi op de wind rondzweven. Zwemmen kan hij niet want zijn veren zijn niet waterafstotend.
Het is werkelijk waar mooi om zo
dichtbij te mogen komen en dat deze beesten nog geen gevaar zien in het andere beest wat de mens heet.
We wandelen, nou ploeteren, verder over de lavarotsen en komen onderweg van alles tegen. Soms mis ik iets want dan moet ik eerst mijn overleeftactiek doen en als die klaar is is de vogel alweer gevlogen.....haha.
Mooie grote rooie krabben, leguanen zo
zwart als de rotsen dat je ze bijna niet ziet, zou zomaar ook eens de bedoeling kunnen zijn, krabbetjes en natuurlijk de zeeleeuwen.....prachtig om ze zo van dichtbij te zien. Ze hebben overigens weinig aandacht voor ons, ze snurken als de beste en zijn best wel lui. Als je ze zo van dichtbij ziet zijn ze best wel groot en lomp, op de baby's na dan!
We lopen via een nog hobbeliger pad naar beneden waar de boot ons weer oppikt en verder vaart naar een plek waar men kan snorkelen. Johan wordt al helemaal blij en kan niet wachten om erin te duiken.
Het water is echter maar 20 Gr. Dat is niet echt warm en er staat ook nog eens een harde stroming....de bedoeling is dat men in t water plonst met flippers en snorkels aan en evt wetsuites. Iedereen had er 1 maar mijne Johan dook er gewoon zo in. Koud of niet, snorkelen zal ie. Gelukkig scheen voor de verandering de zon...Als groep moet je bij elkaar blijven en ik zag de bui, nu eens een figuurlijke, al hangen.
Eer dat ik gewend ben aan t koude water en die snorkel onder controle heb is die hele groep al aan de overkant en hou ik iedereen , of in ieder geval Johan, op nog even niet gesproken over de sterke stroming waar ik niet van hou. Bovendien ben ik
geen echte snorkelaar want als ik maar iets onder me door voel schieten dan hang ik al op Johan die dan meteen zijn snorkel vol water heeft...haha. Ik heb echt tijd nodig om te wennen en pas dan kan ik genieten van t snorkelen.
Dus besloot ik aan boord te blijven samen met de mevrouw uit Chicago.
Ook lekker en heerlijk in t zonnetje.
Na een kwartiertje kwam de 1e alweer binnen druppelen, letterlijk nu. Te zwaar om te zwemmen. Johan, gewend aan t buddy zijn bij t duiken, heeft een aantal keer de boot geseind naar mensen die wat achter bleven en geen puf meer hadden, de boot pikte ze dan op, flippers werden uit gehesen en ik zipte alle ritsen los..... was blij dat ik aan boord was gebleven.
Na een uurtje was iedereen weer aan boord en zijn we gevaren naar een ander stukje strand om daar even van boord te gaan en wat rond te wandelen. Opletten voor de horzels die t liefst op natte zoute benen gaan zitten pikken. Ook hier weer volop zeeleeuwen, grote en kleine, in t water rondspelend tussen de mensen, bij Johan bleef er 1 best lang hangen en heb geprobeerd een foto te maken maar dat is niet te doen of met heel veel geluk en die had ik helaas niet. Als je zo wandelt zie je zoveel mooie dingen, kleine krabben die van alles meesjouwen, slakjes,
zelfs een pelikaan die opzien gemak vis aan t vangen is en zich niet stoort aan alle mensen die een foto willen maken. Ook wij hebben zoveel foto's gemaakt.....na een 3 kwartier weer aan
boord en werd er een lunch geserveerd,
Rijst met verse tonijn. Daarna kon iedereen zich weer omkleden wat een hele operatie was op dat kleine bootje en terug gevaren. Spullen weer ingeleverd en naar t hotel terug gelopen.
De rest van de groep ging over een uurtje nog naar een ander eiland om te relaxen maar daar hadden wij geen zin meer in, weer die bus in. Zelf aan de wandel gegaan en ergens een lekker bakkie capu gescoord, 4,5 dollar!
Per stuk wel.....
Op ons gemak terug naar t hotel waar Johan heeft liggen suffen aan t zwembad en ik ben gaan douchen. Daarna zijn we op een happy hour terras beland en hebben kennis gemaakt met een NL jong stel ( 26 en 24 ) wat al een aantal maanden aan t rondtrekken was over de wereld. Heel spontane mensen, en wat geweldig als je dat kan doen samen, geen concrete plannen, gewoon maar zien wanneer je weer weg wil en waarnaar toe. Zulke ontmoetingen zijn leuk.
Gaan eten in t tentje waar we gisteren ook waren, voor de verandering regende t weer eens en niet zo zachtjes ook niet. Binnen 1 minuut ben je nat.
Wel lekker gegeten. Aan de overkant staat een prieel met een bank.
Op de bank zat 1 man geheel verdiept in zijn telefoon. Achter t bankje door schuifelde een hele dikke grote zeeleeuw en legde zijn kop op de bank vlak naast de meneer die nog niets in de gaten had. Verlegde zijn kop nog eens en stootte uiteindelijk met zijn neus tegen de meneer aan die verschrikt omkeek....haha, het was werkelijk komisch om te zien. Temeer omdat mensen de beesten niet mogen aanraken, afstand officieel 2 meter maar schijnbaar geldt dat niet andersom.....hihi!! De meneer begon meteen foto's te maken maar dat was niet de bedoeling van de zeeleeuw....
Hij bleef heen en weer schuiven tot de meneer op een ander bankje ging zitten. Vervolgens klimt de dikke zeeleeuw op het bankje waar de meneer zat en gaat er in zijn meest relaxte standje liggen....en dacht waarschijnlijk; zo voor elkaar, beetje mijn plek inpikken met deze regen....hahaha!!
Terug naar t hotel, nog steeds in de regen, koffer vast ingepakt want morgen gaan we verder naar ons laatste eiland Santa Cruz. 6.00 uur ontbijten.....5.00 uur wekker...nogmaals geen tijd in je vakantie!!!