Quito-Otavalo ( 3 )

Vanmorgen om 07.00 weer een heerlijk ontbijtje...Daar knapt een mens van op zeg, het was 3.00 uur toen ik op mijn tel keek. Toch maar even blijven liggen tot 05.30. Daarna douchen en de koffer weer ingepakt...hoe kan t nou dat ie niet meer dichtgaat, overigens was t maar 18kg, hartstikke goed van mezelf, niet dat er nog meer in zou passen in mijn kleine koffertje maar elk nadeel heb z'n voordeel. Johan zijn tas maar wat zwaarder gemaakt...haha. Om 8.30 stond de bus klaar en off we go to the Mitad del Mundo, oftewel het midden van de wereld. Klein uurtje rijden en daar was t, sta ik voor de 2e keer op de evenaar. Ook hier maken ze er een happening van, allerlei verhaaltjes en trucjes net als in Nepal met t ronddraaiende water, krachtsoefeningen die links of rechts heel goed lukken en sta je op de evenaar heb je geen kracht meer. Op de evenaar wordt alles recht naar beneden getrokken.....dus je kon er een ei op een spijker laten staan....gelukkig was t een hard gekookt ei anders waren er heel wat gesneuveld. Probeer dan ook maar eens met gesloten ogen recht over een lijn te lopen...moeilijk want je wordt naar links en rechts getrokken, en dat zonder een druppel alcohol. Grappig om te zien. Verder wat interessante verhalen over hoe de mensen er vroeger leefde. Er was zelfs een stam die bij t overlijden van de man de vrouw er levend bij begroeven. Dat geloof je toch niet.....als de vrouw eerder overleed dan kon die man gewoon weer een nieuwe uitzoeken. Die vrouwen kregen dan een drankje van een speciale plant en na t drinken raakte ze in een soort van coma en werden niet meer wakker, niet dat dat had gekund onder de grond maar oké het is nog enigszins humaan dat je er geen weet van hebt als je ligt te stikken onder de grond.....toch wel aardig...euh. Nou dat was weer genoeg info.... Terug in de bus ( 5 min, net zo goed kunnen lopen ) waren we nog op een punt waar men vroeger dacht dat de evenaar zou zijn volgens de eerste metingen maar toen er gps kwam bepaalde die meting dat de evenaar toch zo'n 200 meter terug zou liggen, echter waar we nu waren was al een toeristische trekpleister van gemaakt. We hebben hier wel heerlijk geluncht. Busje weer in en onderweg naar Otavalo. 3 uurtjes te gaan met onderweg wat pit cq plasstops. In de omgeving van Otavalo hebben verschillende kleine indiaanse boerengemeenschappen een uniek project opgezet. Je kan er als toerist een nacht verblijven bij een "eigen" gastgezin waar je mee eet en ontbijt volgens lokale traditie. Nou we zijn benieuwd. Aangekomen op een plein moeten er van onze groep (20) 12 uit de bus en 8 blijven zitten. De ene groep gaat richting noorden en de andere zuidwaarts. Wij gaan naar t zuiden. Nog een eindje rijden door the middle of nowhere....waar komen we in hemelsnaam terecht.....staat er een klein groepje mensen te wachten bij een soort van bushokje. We krijgen ieder een gezin aangewezen. Wij worden opgehaald door de zoon des huizes Marco, schat hem een jaar of 16. Hij pakt mijn koffer en gooit de 18 kilo op zijn schouder alsof ie niks weegt en zegt....bamos. Eindje lopen door de stof en kris kras langs allerlei huizen zijn we waar we gaan overnachten. Nou oké, het ziet er best netjes uit, zeker na wat we onderweg allemaal zijn tegengekomen. Aardige mensen, Alfonso en Carmen, warm welkom, alles op z'n Spaans, men spreekt geen Engels, dus ga ik aan de slag met mijn beste -weer eens op te halen - Spaans. Nadeel is dat als je wat Spaans spreekt ze dan meteen de ene na de andere zin in een superrap tempo eruit knallen en snap ik er de ballen niet meer van. Het is ook Spaans met een boerenaccent....haha. We worden uitgenodigd door de man des huizes om naar zijn koeien te komen kijken....tuurlijk leuk, we hobbelen weer kris kras achter hem aan door de wei, springen over slootjes en hoge opstappen en komen we aan bij een stuk weiland waar 1 mama koe staat met 2 kalveren, 1 wat ouder dan de andere. De touwen worden losgemaakt en Alfonso neemt de touwen in de hand en begint te lopen. Halverwege loopt de baby-koe niet meer mee en de mama koe sjokt gewoon door waardoor Alfonso t touw loslaat en achter de baby koe aangaat.....ik achter de grote koe aan tot ik t touw kon pakken echter de mamakoe had haar eigen plan en trok mij gewoon mee, die wist precies waar ze heen wilde dus hobbelde ik maar achter haar aan. Alfonso ondertussen weer back in business met de andere. En waar ging mama koe heen....naar een klein beekje om te drinken.....en dat duurde wel even, blijkbaar gaan ze maar 2x per dag drinken, das best wel zielig bedacht ik me en snapte waarom ze me zo meetrok.....ze gaf ook zelf aan dat t genoeg was en liep weer terug. Nu werden ze achter t huis geplaatst voor de nacht. Poeh.....en dat zo elke dag. Of we nog meewilde de varkens voeren, ja tuurlijk ook leuk... wat moeten we doen. Soort van pap werd er gemaakt, Johan een emmer en Alfonso een emmer en weer door een weiland, echter nu was t donker. Johan liep netjes achter Alfonso aan maar ik was ondertussen al 2x met mijn schoenen in een ondefinieerbaar glibberig goedje beland....gewoon doorlopen, beetje sop in de schoenen maakt niet uit en verder ook niet nadenken wat t zou kunnen zijn...... Die varkens hadden al door dat er eten aankwam en knorden als gekken. Eten door de sluis gegooid wat hooi erbij en dat was t. No mas voor vandaag. We konden naar onze kamer en zouden gehaald worden voor t eten. Oké, goed moment om de schoenen te inspecteren, gelukkig viel t mee, beetje modder meer niet....het had ook anders kunnen uitpakken toch....... Schone kleren voor morgen klaargelegd Aardige wandeling voor de boeg. Onze kamer heeft een fenomenaal uitzicht, morgen even een foto van maken. Om 20.00 uur werden we gehaald voor t eten, rijst met kip en salade, voor mij no polo. Johan haalde al opgelucht adem. Hier in Ecuador is CAVIA een delicatesse en mensen fokken ze ook zelf. En laat er nu achter t huis een groot hok staan met volgens mij heel veel cavia's aan t piepen te horen. Johan had t zweet al in z'n broek staan want cavia.....mwah, nee toch maar niet. Dus grote opluchting dat er een pollo op z'n bord lag.....( what's the difference ?! ) Beetje Spaanse communicatie aan de tafel en om 21.15 waren we weer boven , morgen om half 8 beneden zijn. Onze kamer was netjes en schoon echter een goeie pinkpanther tactiek was hier wel nodig. Allemaal kleine spinnetjes op de muren maar ach, Gewoon laten zitten......te moe. Slapie doen.