Amantani - Taquile ( 11 )
Blijf op de hoogte en volg Monique
12 September 2018 | Peru, Puno
Op hoogte zijn heeft ook een voordeel, je zit toch dichter bij de hemel en alles kijkt dichterbij, zelfs de wolkjes overdag zien eruit alsof je ze zo zou kunnen aanraken. Het is natuurlijk ook zo'n 4 km hoger de lucht in.
Slapen hebben we niet veel gedaan, het was steenkoud en het bed bestond uit onverklaarbare houten plankdelen en diverse omhoog stekende objecten waar je dan met je rug of met je zij op kwam te liggen. Misschien was een strooien bedje nog beter geweest.
Dus zaten we al vroeg overeind, daar we allebei moesten plassen zijn we met zaklantaarn, het was nog donker, en Jeanne met de rok van gisteren aan, die beschermt namelijk goed tegen de kou, wc rol in de hand, naar beneden gelopen. Volgens mij moet t een komisch gezicht zijn geweest. Ijskoud natuurlijk op die plee....niet te doen.
Gelukkig hadden we maar 1 emmertje water nodig!!
Jeanne moest hier haar ochtendritueel overslaan, geen elektra, geen grote flessen water.
Terug in bed gekropen tot het enigszins een beetje licht werd buiten, de zon kwam op wat een werkelijk fenomenaal uitzicht gaf vanuit onze slaapkamer over het Titicacameer.
Jeanne is nog buiten foto's gaan maken, zelfs zonder de rok..haha!
We hebben ons op de kamer opgefrist, douchen is hier echt geen optie!!
Voor onze kamer hing een soort van open rieten kastje met daarin 4 tandenborstels en kleine handdoekjes, zag er echt heel schattig uit maar no thanks. We hebben het maar gehouden bij onze eigen meegenomen spullen. Leve de Zwitsal natte washandjes, een eigen tandenborstel en een po om je tandpasta in te spugen!
Zo, fris naar het ontbijt, 2 koude pannenkoekjes met jam en gelukkig warme thee. Daarna de rugzak gehaald, mama Theodora 50 sol ( 12,50 ) gegeven, Mike en Petra ook, en ze was helemaal happy, voor hier is dat veel geld, rende meteen weg om het geld weg te stoppen voor ze ons naar beneden terug naar de boot begeleide. We waren de eerste dus konden we mooi een goede plek uitzoeken, tenslotte moesten we weer een uur of 3 terug varen. We nemen afscheid, bedanken haar nogmaals voor haar gastvrijheid en stappen op de boot.
Na een half uurtje is iedereen gearriveerd en gooien we de trossen los. Na een uurtje varen komen we aan bij het eiland Taquile.
Isla Taquile is een prachtig, heuvelachtig eiland in het Titicacameer. Ook hier zijn geen auto's, wegen, alles gaat te voet. Het centrum van het eiland is het gezellige dorpsplein, maar om daar te komen moet je eerst een flinke wandeling maken.
We kunnen kiezen voor een tracking van 1 km pittig en 2 km minder pittig. Zo werd dat verteld. Onderweg nog een lunch, of je bleef op de boot welke zou varen naar de andere kant waar de rest dan weer zou worden opgepikt. Uhm......
Wat gaan we doen....het lijkt mee te vallen met het omhoog gaan dus laten we het maar doen. Petra begon na 5 minuten al te puffen want het begon flink pittig met redelijk stijl omhoog en op deze hoogte is dat geen pretje want he zuurstofgehalte zakt meteen en er valt niet zoveel in te ademen hier.
Na 10 minuten hijgden we allemaal als een oud paard en kregen we al spijt. Maar de boot was al weg dus geen optie meer, door kuieren. Onderweg mocht Petra nog een keer snuiven aan een flesje met spul erin tegen hoogteziekte. De gids moet altijd als laatste achteraan lopen voor bijv dit soort dingen. Ik houd niet zo van snuiven en het was nog te doen voor mij, gewoon hele kleine stapjes zodat je in een soort van loop cadance komt en dan gewoon met jezelf blijven lopen.
Ik had het gevonden, niet dat het niet pittig was maar te doen zonder hoofdpijn. De bloedneuzen nemen we voor lief daar zijn we ondertussen aan gewend. Jeanne wilde het snuiven gewoon eens een keer proberen en nam een snuifje, jaja, die ouwe snuifoma, haha!! Schijnbaar maakt het je bloedvaten wijder of zoiets zodat er meer zuurstof naar boven kan en het rook naar een soort van menthol, het waren in ieder geval allerlei kruiden.
Eindelijk aangekomen bij het restaurantje. Gekozen voor een groente omelet. Soep kregen we allemaal.
Ondertussen worden er wat dingen verteld over het eiland en de mensen.
Iedereen loopt hier in traditionele kledij, mooi om te zien maar het heeft allemaal een reden. Er is hier natuurlijk geen internet dus ook geen lexa.nl of zoiets.
Aan de kleding van de vrouwen en mannen kan je zien of ze single, getrouwd of weduwe zijn. Best wel handig toch als je op zoek wil naar een partner....hoef je alleen maar te kijken of er wel of niet een flos aan het haar hangt, welke kleur een rok heeft of dat een muts uit 1 of 2 kleuren bestaat.
Zo zijn er hier vele van dit soort tradities welke nog erg in ere worden gehouden. Voor ons westerlingen klinkt het allemaal heel simpel maar deze mensen hier hechten er grote waarde aan. Na de lunch gaan we beginnen aan de 2km, minder pittig, uhm!
Niet dus, de uitzichten zijn prachtig, vanaf grote hoogten kan je de mooiste foto's maken en zie je de boten liggen waar we uiteindelijk moeten eindigen na onze 2km "minder pittig". Om van die hoogte naar beneden te geraken moeten we 700 treden trotseren. Die treden bestaan uit rotsen welke enigszins in trapvorm zijn gestapeld met compleet ongelijke vormen en hoogtes wat betekent dat je goed moet opletten anders val je op je muil en zo erger kukel je een heel eind naar beneden. Nu hebben Jeanne en ik maar kleine beentjes en moeten wij extra goed opletten dat we onze voeten op stabiele rotsen neerzetten, de hoogtes tussen de treden zijn niet echt gemaakt voor kleine beentjes. Het was hard werken om beneden te komen.
Wel genoten van het prachtige uitzicht, vele mooie foto's en 2,5 uur later komen we als laatste beneden aan bij de boot. Het maken van de foto's nam ook tijd in beslag hoor, euh!!
Uitrusten op de boot en nog zo'n 2,5 uur te varen.
Weer netjes opgehaald door een busje en terug naar ons hotel gebracht waar we ons erg op hebben verheugd. Een heerlijk warme douche en een heerlijk bed zonder stekels erin.
Nadat Jeanne haar ritueel had gedaan zijn we naar een restaurantje gegaan waar we een heerlijke zalmforel filet met groenten op hebben, en een halve liter sangria, daar waren we wel aan toe. Nog een wandelingetje door de stad voor de vertering en terug naar hotel, en in bedje.
Morgen weer vroeg op richting Cuzco.
-
15 September 2018 - 19:03
Ilona:
Ik word steeds nieuwsgierig naar dat ochtend ritueel haha.
Prachtige foto’s weer.
Kussss Iloon -
15 September 2018 - 19:47
Riet Kemps:
Erg bekend allemaal alleen wij overnachtten op Taquile eiland. -
17 September 2018 - 08:45
Rick:
Love you moederke super trots op jou altijd ❤️❤️❤️
Let goed op jezelf en geniet er van
Tot snel
Dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley