Lake Albert - Kibale Forest (9)

Eindbestemming voor vandaag is Kibale Forest maar voordat we dat bereiken beleven we nog een spannend avontuurtje...ja ja !
De dag begint redelijk rustig als we vertrekken van Lake Albert na een lekker ontbijtje, heerlijke pancakes.
De weg is rustig en voornamelijk geasfalteerd. Grappig om te zien dat de beesten die hier leven nog niet echt gewend zijn aan een geasfalteerde weg. Ze durven niet goed over te steken of ze gaan met een hele kudde midden op de weg liggen omdat de weg lekker warm is. Geiten, koeien, apen.....
Maar helaas was dat niet van lange duur....al vrij snel werd de weg weer rood en rood betekent heel hobbelig!
Afrikaanse massage roept Frank alweer. We gaan langs bossen, dorpjes, bergen en heuvels en prachtig om te zien hoe het landschap hier in Oeganda zo divers is....
Hoe lang het rijden is kan men hier nooit zeggen, afhankelijk van de weersomstandigheden en de staat van de wegen......staat er in de reisbescheiden....juist ja, dat hebben we ondervonden.....grumph......
Op een gegeven moment kwamen we in een wel heel heuvelachtig rood weggebied, het regende dus alles werd rode modder. Hier zijn ze her en der aan de weg aan t werken maar dat gaat ook op z'n afrikaans....gewoon midden op de weg zand storten of kiezelstenen. Op een dikke vette steile heuvel stond een vrachtwagen met lading vast gereden in een greppel, omdat ie overdwars stond konden we niet verder. Frank zet de auto stil, op de handrem en stapt uit om te helpen, uiteindelijk na een half uur kregen ze de wagen eruit maar slechts een klein stukje verder slipte ie weer de greppel in, nu was er nog een klein stukje over voor ons om langs te glijden.....geen andere keus. Start the engine en hoppa....daar zaten wij vast en hing onze cruiser compleet scheef naar rechts.....al het gewicht eruit dus allemaal uitstappen. Woorden kunnen niet duidelijk maken hoe een bende die weg was....echt 1 groot rood modderbad!! We hadden allemaal open schoenen aan omdat we vandaag eigenlijk alleen maar in de auto zouden zitten, ik had zelfs alleen maar teenslippers aan. Tja.....die rode modder zuigt en plakt als een gek, binnen no-time waren je schoenen 5 kilo zwaarder. Het werden echt van die papzolen.....en natuurlijk...Monique gleed weer uit, kon me nog net op tijd tegenhouden dus gleed gelukkig alleen maar op mijn handen en 1 knie maar het was weer eens hilarisch met die Monique....
Jeanne was net op tijd met het maken van een foto (tuurlijk) en had ter plekke besloten om van haar thema "hutten" maar thema "monique" te maken.....
Mijn broek zat aan 1 kant helemaal onder de rode drek, mijn handen waren helemaal rood en dan maar niet te spreken van mijn voeten en moest je ook nog eens een heel eind lopen met die 5 kilo slippers naar de auto die ondertussen uit de greppel was gekomen met hulp van een aanhangende Dick als contragewicht.
Het was zowel komisch als dramatisch haha.....en t regende ook nog.
Schoenen uit en opgestapeld in de auto, die moesten drogen om dan pas die 5 kilo eraf te kunnen schudden.
Tjonge wat een avontuur.
Afijn weer back on track....
Vandaag is t zondag en hier gaat dan iedereen naar de kerk in de mooiste kleding die ze hebben, meisjes met spierwitte kleding en van die allerschattigste jurkjes. Jeanne en ik vroegen ons af hoe ze die in hemelsnaam zo wit kregen en hielden!
Vrachtwagens met OMO reclame op de achterkant brachten het antwoord....
Hoe dan ook onze Frank wilde graag even naar de kerk en die ons laten zien, het zijn allemaal van die hele kleine kerkjes voor de lokale mensen. Het zag er zo vredig uit dat Jeanne, Dick en ik niet zijn uitgestapt, het voelde voor ons als indringerig....als je namelijk ergens binnenkomt ben je meteen de attractie van de dag! Aangezien we geparkeerd stonden langs de kant van de weg hebben wij een poging gedaan de 5 kilo klei van onze schoenen af te peuteren. Redelijk gelukt....nadat de rest weer terug was konden we weer verder.
Echter weer niet van lange duur, wegwerkzaamheden op z'n Afrikaans zorgen ervoor dat t gewoon overal iets of wat ( klein beetje maar hoor ) complete chaos kan zijn. Rijden we op een stuk weg komt er ineens een vrachtwagen aan denderen die vindt dat ie voorrang heeft....Afrikaanse padstelling, wie gaat eerst achteruit? Voor ons was t iets moeilijker maar de meneer vd vrachtauto wilde helemaal niet wijken dus wij achteruit, vrachtwagen stukje naar voren, nog
niet genoeg, wij nog een stukje naar achteren....vrachtwagen naar voren maar kon toen ook niet verder...dus moesten wij naar voren en je voelt hem al aankomen.....ja hoor, weer een verdomde greppel in en weer helemaal scheef, weer eruit en had ik net mijn 5 kilo gelost zaten ze er meteen weer aan!! Nu oppassen om niet weer te gaan glijden. Met 5 man sterk hebben ze moeten duwen om de auto er weer uit te krijgen....poeh he !!
Hierdoor waren we 1,5 uur later dan gepland bij de lunch, in Fort Portal. Hier staat middenin de stad een paleis van de koning van Fort Portal die maar liefst 23 jaren oud is.....tja !
We gaan naar restaurant Dutches, gerund door een Nederlandse vrouw.
Sandra meteen broodjes kroket besteld haha.....met mosterd. Jeanne en ik hadden een groente-spaghetti-pasta.
Lekker hoor, Jeanne heeft zelfs voor de 1e keer haar hele bord leeg gegeten!
Ondertussen moest Frank de garage
bellen want hij had geen stuurbekrachtiging meer, kapot gegaan. Stuur werd ook helemaal heet.....
Gelukkig verblijven we nu 3 nachten op 1 plek zodat er een nieuw onderdeel gebracht kan worden, die moet besteld worden in Kampala en met de bus gebracht worden naar hier, dat duurt dan 6 uur!
1,5 uur later komen we aan in Kibale Forest NP. Dit park heeft een oppervlakte van 770 m2 en wordt bewoond door 13 verschillende aapsoorten waaronder dus de chimpansee. We krijgen weer een warm welkom met warme vochtige doekjes en een sappie. Koffers worden naar de lodge gebracht, die van ons heet Chimpansee, hoe toepasselijk en vooral makkelijk te onthouden! Na zoveel kamernummers cq namen weet je t bijna niet meer.
Ook deze ziet er weer leuk uit alhoewel Jeanne en ik de lodge van 2 dagen geleden de leukste vonden.
Maar tot nu toe niets te klagen gehad over de accomodaties.
We zijn nu halverwege de reis alweer en fijn dat we even 3 nachten hier zijn en
niet met die koffer hoeven te slepen.
Ook hier is t eten weer voortreffelijk, rijst met groenten voor ons, beetje op z'n indiaas alleen niet zo heet. Ondertussen zijn we allebei enigszins aan de slingerschijt....haha.
Wifi is alleen niet zo best, duurt erg lang en valt steeds weg. Allebei even met t thuisfront geappt en met Mandy.
Gelukkig gaat t wat beter met haar, heeft nu alleen wat last van de astma. Kan ook niet anders hier met al die stof en rook. Zakdoek voor je neus en mond helpt meestal wel iets of wat maar dat was een voor schutte tip.....als ze dat zou doen dan willen Carlo en Irene (zo heeft ze Annemie en Alibert gedoopt) niet meer naast haar lopen....haha.
Gelukkig heeft mijn dochter net zoveel humor als haar moeder.....hihi!!
En nu slapen, morgen om 05.45 aan t ontbijt.....pfffff.