Papallacta - Amazone ( 6 )
Blijf op de hoogte en volg Monique
08 Juni 2018 | Ecuador, Papallacta
We zetten onze reis voort en arriveren uiteindelijk bij het Suchipakari resort. Het is nog een hele onderneming om er met de bus te komen daar de weg ernaar toe vrij onbegaanbaar is voor een bus.
Na enig heen en weer gehobbel en door een vrij diepe watergeul te hebben gemanoeuvreerd, waar Lenning ( onze chauffeur ) niet zo blij mee was. Lenning is een vrij jonge vent die zijn werk uiterst serieus neemt en dat is maar goed ook, de wegen hier zijn niet de makkelijkste en het komt regelmatig voor dat je langs allerlei afgronden rijdt, bovendien zitten we in een nieuwe bus van 2018, en Lenning moet van zijn baas zuinig zijn op de bus. Dus die watersleuf was niet zo'n fijne, de bus zakte een aardig eindje weg.
Dat weer overleefd te hebben komen we aan op een zanderige open plek midden in de jungle, langs een rivier.
Hier wordt de bus geparkeerd.....
Je ziet iedereen denken, oké, en wat nu.......zwemmen?? Alle koffers worden op een houten pallet gezet en de gids neemt ons mee naar een pad door de bush bush wat we helemaal afwandelen. Na een aantal minuten komen we bij een grote trap, pfff, weer klimmen, en verschijnt er een leuk cosy resort. We worden ontvangen met een sapje en krijgen na wat hectiek onze sleutel. Ondertussen worden de koffers gebracht.....wat kunnen die mensen sjouwen zeg, 1 grote tas aan de schouders op de borst, 1 grote tas aan de schouders op de rug en op hun hoofd ook nog een koffer. Mijn god, dat kan nooit goed zijn voor een lijf, tassen en koffers zijn gemiddeld allemaal zo'n 18-20 kilo. En zo wordt alle bagage vanaf de bus hierheen gesjouwd.....dus ook die grote trap op, respect hoor en tegelijkertijd voelt t niet prettig en heb ik medelijden met de over t algemeen kleine mannen ( zeker vergeleken met de bijna 2 mtr van mijn Johan ). Overigens zijn bijna alle mannen uit de jungle klein, dat is omdat je in de jungle meer overlevingskansen hebt als je klein bent, Johan zou overal bovenuit steken en al snel een prooi zijn of een gifpijl van een vijandelijke stam in zijn wang krijgen.....tja, bij ons heb je andere vormen van overleven....
We gaan naar onze slaapplek, Johan en ik hebben mazzel en krijgen een echte lodge/cabana, een klein huisje helemaal van hout, zonder ramen, alleen een rieten dak en de "ramen" zijn bedekt met muggennetten, en dat gewoon midden in de jungle! Op bed liggen handdoeken in de vorm van zwanen. Ziet er super romantisch uit....
Er staan echter maar 2 van dit soort cabanas hier, Tom en Nathalie hebben ook mazzel, de rest zit in een wat groter gebouw.
Koffers worden gebracht en we krijgen een rondleiding, eten en een briefing over morgen. Ontbijt om 07.00 uur en dan vertrekken we om 08.30 met de laarzen aan die we na t eten hebben uitgezocht. Dat was ook nog een heel gewirwar eer iedereen goeie had gevonden. De mijne 2 maten te groot maar anders passen mijn danskuiten er niet in.....ik was niet de enigste...haha.
Daarna hebben we in de bar nog een wijntje en een biertje met wat anderen gedaan en rond half 11 naar bed.
Ben benieuwd hoe we slapen.
-
13 Juni 2018 - 08:11
Mandy:
Mooie verhalen mam en Johan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley