Bigodi Swamp Walk (11) - Reisverslag uit Kahendero, Oeganda van Monique Bosch - WaarBenJij.nu Bigodi Swamp Walk (11) - Reisverslag uit Kahendero, Oeganda van Monique Bosch - WaarBenJij.nu

Bigodi Swamp Walk (11)

Blijf op de hoogte en volg Monique

05 Oktober 2016 | Oeganda, Kahendero

Vanochtend weer lekker kunnen uitslapen, ontbijt om 08.00 uur. Dat is uitslapen.....om 9.00 uur in de auto en na een kwartiertje rijden waren we bij de plek vanwaar we de swamp-wandeling gaan beginnen.
Bigodi-Swamp is een uniek moerasgebied waar we op zoek gaan naar nog meer apen en kleurrijke vogels. Oké....houdt niet zo van swamp want dat klinkt erg nat en vochtig. Maar van tevoren gecheckt bij onze Franky-boy of het goed te lopen was ( mijn voet doet nog steeds zeer ) en of er geen bloedzuigers zitten ( herinnering aan vorig jaar was nog aardig vers! )
Ons verzekerd dat de wandeling, appeltje-eitje, was ( ook zo'n gezegde van Franky ) en geen bloedgevallen.
Aangezien Frank om alles wat wij vragen altijd zo'n big smile maakt die goed zou passen in een tandpasta reclame, weten we nooit zeker of ie
wel de waarheid spreekt....uhm.
Ondertussen zijn Jeanne en ik omgedoopt tot " zijn spicegirls " haha, wel een paar belegen dan....wha !!
Alhoewel hij dacht dat ik 38 was.....mwah.....aardige man die Frenky....hahaha!!
Oke, de wandeling begint met Roger, de swamp gids, door ons omgedoopt tot 007...haha. Uiteindelijk vergiste Coby zich steeds en noemde hem zelfs James ( van Bond ) waarna ze er zelf de slappe lach om kreeg. Geweldig mensen die net als ik de slappe lach om zichzelf kunnen krijgen en er dan de eerste 5 minuten niet meer uit kunnen komen....
Roger......jong ventje maar erg gedreven door apen en vogels en het leren van Nederlandse woorden. Grappig hoe ze die dan uitspreken.
De wandeling gaat door een werkelijk prachtig en veelzijdig natuurgebied. Inderdaad hele mooie vogels waarvan we de namen niet allemaal kunnen onthouden en weer ander soort apen. Het wordt ook warm omdat de zon meer schijnt als de afgelopen dagen. Het was een redelijk te doen pad op een paar stukken na waar planken waren gelegd echter op z'n Afrikaans dus oppassen met de voetjes.
Die ik overigens weer aardig begin te voelen....maar hier geld nu even; niet
mauwen maar doordouwen.
Na 3 uur had ik het dan ook wel gehad, het laatste stuk was eerst nog even een aardige helling beklimmen, vond mijn voet ook niet fijn, en daarna nog in de volle zon een weg redelijk omhoog oplopen. Daarna even op een bankje geploft toch wel enigszins trots op mezelf.....mijn voet dacht daar anders over! Roger bedankt voor zijn indrukwekkende verhalen en was ik al blij dat we de auto in konden stappen gingen we nog een eind lopen voor
een lunch....Franky had weer eens zijn big smile...
We werden meegenomen naar een huis met in de tuin een prieeltje met een rieten kap erop, we moesten onze schoenen uit doen ( oeps als dat maar goed gaat....die gaat straks niet meer aan ) en konden we ieder gaan zitten op
een kussen. Zag er gezellig uit, allemaal voetjes met sokken bij elkaar in een rondje. Een aardige jongeman kwam een verhaal doen over een aantal gewoontes van de lokale bevolking. Bij de ene moet je je bord helemaal leeg eten dan ben je een sterk persoon en bij de ander moet je weer wat laten liggen anders ben je greedy ( hebberig). Wat ingewikkeld allemaal zeg. Dit is wel een land van de vele bijgeloven en elke regio heeft zijn eigen.
In deze streek is men trouwens wat rijker dan in de andere streken waar we zijn geweest. Je ziet het aan de huizen, de winkels, de kleding en gedrag. De verschillen zijn dan wel erg groot.
Na de speech van de jongeman werden er in het midden allerlei pannen met gerechten gezet, kreeg iedereen een bord met een vork en gingen de pannen 1 voor 1 rond en mocht je alles proeven. We hebben alles geprobeerd, behalve t vlees dan en het was echt superlekker....maar voor ons doen veel. Na al het proeven konden we gaan eten....dat wat je t lekkerst vond kon je dan pakken.....poeh.....wij konden er niks meer bij krijgen hoor. Wat wel grappig was...roze pindasaus! Toen de deksels van de pannen gingen werden we uitgenodigd te raden wat iets zou kunnen zijn maar niemand had de pan met het roze goedje geraden, daar had de jongeman dan weer lol om....
Roze komt omdat het schilletje van de pinda wat lichter is en wordt meegemalen.... Hier komen ook veel vruchten, groenten, kruiden en fruit uit eigen tuin. Als je hier in de supermarkt je fruit zou gaan kopen ben je lui...haha.
Al met al een leuke ervaring.....en wat een ontzettend gastvrije en lieve mensen kent dit land.
Wandelingetje terug en konden we eindelijk in de auto was het niet dat Frank zijn sleutels was vergeten... Hij ging zelfs terug hollen....nu hadden de spice girls lol....haha. Franky-boy holt namelijk niet zo snel.....
Back to the lodge. Moesten we alweer keuze maken voor t avondeten....dat is steeds hier, heb je net gegeten moet je alweer een keuze maken voor de volgende maaltijd.....pfffff.
Niks over te klagen overigens, maaltijden zijn super, we krijgen ze nooit op maar met een paar mannen erbij komt alles altijd wel op.....
Nu wilde mijn voet echt even rust, hij klopte mijn schoen uit die ik met enig duwwerk weer had aangekregen.
Even heerlijk op bed gelegen en een uurtje geslapen zelfs.....doet ze anders nooit !!
Om 19.00 even met horten en stoten op de wifi, man en zoon even appie gestuurd, dochter even aan de telefoon gehad en haar volgende verslag uit de mail gehaald. Weer wat voor ons om te lezen en voor jullie ook weer...en oh ja Ron....nee kan niet korter, je kent me...smile!! Lees ze.....
19.30 gegeten en vloog er ineens een echt super grote reuzetor met vleugels
dus op de tafel zowat bij Jeanne op haar bord, daarna kukelde hij op de grond onder haar stoel. Jeanne en ik
vlogen meteen van onze stoel....
Allebei niet bang aangelegd maar dit was wel echt een monster.... Omdat ie op z'n rug viel kon ie niet weg en tolde onder de stoel door. Iemand van het personeel gevraagd om hem weg te halen.....levend dan wel. Servet erover heen en de bosjes in......
Onderwijl dat ik dit schrijf in mijn met klamboe omhulde bed, hoor ik naast allerlei gebrul van boze apen of zoiets buiten, steeds iets heel hard tegen de muur aan vliegen / tikken, gedver, het beeld van de reuzetor staat me nog bij....chips, vergeten de Pink Panther Tactiek te doen.....niet teveel denken, klamboe is goed dicht en gewoon slapen. Eigenlijk zou ik er nog even uit moeten om de telefoon op de lader te leggen...mmmm....toch maar
niet !! Morgenvroeg maar en ook even goed de kleren uitkloppen of de handdoek voor we onszelf ermee afdrogen.....iek!!

  • 05 Oktober 2016 - 20:08

    Annemie:

    Wat heerlijk om zo met jullie mee te reizen......het is allemaal zo herkenbaar. Fijn dat jullie zo genieten in het land waar ik zo van hou. Tot snel.

  • 05 Oktober 2016 - 21:46

    Joyce:

    Anders ff de Pink Panter-techniek van Mennie uitproberen ;)

  • 06 Oktober 2016 - 09:49

    Maarten:

    Volgens mij heb je al flink wat afrikaanse wijntjes op, je schrijft zo in 1x een half boek vol haha, nee maar was mooi om te lezen wat je allemaal meemaakt.

  • 07 Oktober 2016 - 08:57

    Judith:

    Wat gaaf om 2 lieve dames in Afrika te volgen! Leuk hoor!
    Ik vind je stoer! en je dochter ook! :) :)
    Liefsssssss

  • 08 Oktober 2016 - 19:27

    Inge:

    Als je nog een nieuwe carriere zoekt. Niet verder zoeken schrijfster. Heerlijk met je mee te gaan op reis xxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Oeganda, Kahendero

Uganda

AFRIKA, ook een land op mijn bucketlist, Uganda zou in eerste instantie niet mijn 1e keus zijn geweest maar omdat Mandy er vrijwilligerswerk gaat doen in een weeshuis Welcome Home Ministries Africa in Jinja wat ik overigens kei-stoer vind dat ze dat gaat doen, werd het bestemming Uganda.
Mandy vertrekt 29-09 en vliegt samen met Annemie en Alibert. Zij zijn experts in vliegen naar Uganda en experts in het weeshuis wat zij samen runnen met een Amerikaanse Mandy. Nu is het al "grote Mandy" en "kleine Mandy" Echter gaan zij veel langer en dat zou betekenen dat kleine Mandy alleen terug zou moeten vliegen en alleen 6 uur in een taxi moet zitten van Jinja naar Entebbe. Met alle bijgeloven van het plaatselijke man-volk vond ik dat niet zo'n best idee.
Daardoor ontstond mijn idee om haar te gaan ophalen.......
Dit gedeeld met mijn reismaatje Jeanne en die vond het meteen een geweldig idee en zo gezegd zo gedaan....we gaan samen. Super tof!!
Wij vertrekken de 24e en gaan een rondreis maken met Matoke Tours.
We eindigen 12-10 op het vliegveld waar de rest van de groep ( tot nu bestaat ons groepje uit 4 ) dus waarschijnlijk 2 mensen terug vliegen naar Amsterdam en wij nog een transfer hebben naar Jinja.
Daar blijven we nog een dag of 4 en vertrekken dan zaterdagavond laat weer richting Amsterdam.
Het was even een geregel om alle vliegtickets bij elkaar in te plannen maar het is gelukt.
We kijken ernaar uit en zijn al met aftellen begonnen...........

Recente Reisverslagen:

17 Oktober 2016

Entebbe - Schiphol (23)

15 Oktober 2016

Welcome Home - Entebbe (22)

15 Oktober 2016

Welcome Home (21)

15 Oktober 2016

Welcome Home (20)

13 Oktober 2016

Jinja - Welcome Home (19)
Monique

Actief sinds 24 Sept. 2015
Verslag gelezen: 378
Totaal aantal bezoekers 106998

Voorgaande reizen:

02 September 2018 - 21 September 2018

Peru

03 Juni 2018 - 23 Juni 2018

Ecuador & Galapagos Eilanden

24 September 2016 - 17 Oktober 2016

Uganda

19 Juni 2016 - 02 Juli 2016

Curaçao

27 September 2015 - 20 Oktober 2015

China-Nepal-Tibet

Landen bezocht: