Mount Everst

Volgens ons hebben de Chinese autoriteiten ook al hun stempel gedrukt op de locatiegegevens deze kloppen namelijk nooit!
Maar oké, weinig ontbijtje....thee en 2 eitjes, de rest was niet lekker....buiten -3 dus goed aankleden, muts op! Prachtige weg richting Rombuk, paar keer gestopt voor fotomomenten, overal hangt het vol met gekleurde vlaggetjes en de natuur is er prachtig. Helemaal happy zijn we. Het is wel een erg hobbelige weg, we worden goed geshaked dus ook hier was een licht ontbijtje goed. De hoogte beginnen we ook weer te voelen, 5198 voor nu, voor een westerse mens toch aardig op hoogte. Om half 3 aangekomen in Everest Guest House in Rombuk, dorpje tegen de Mount Everest. Dat was super primitief maar dat wisten we van tevoren, wat je echter niet kan inschatten is het gevoel van de hoogte en de kou. Onze kamer was een hok met 2 bedden, 2 teilen en een gammel kastje, geen stromend water, geen douche, geen toilet. Die was buiten en even smerig als alle wc's onderweg. Geen optie dus....de wasteil werd dus een ....teil....juist ja !! Nooit gedacht dat we nog blij zouden worden van " wildplassen". Schoner kan gewoon niet....alleen geen optie voor in de nacht bij min 10!! Thermoskan heet water krijg je mee en konden we de koffer droppen, die paste er nog net bij in het kamertje! We vrezen voor de nacht.....
Maar eerst op naar de mountain, bus in en off we go naar het 1e basecamp. Voor vertrek heb ik de film Everest gezien waarin je ook dat basecamp zag, grappig dat ik daar nu zelf sta. Vanaf het basecamp ging de helft lopen naar de berg en wij met de bus, last van kortademigheid en druk op de borst en hoofd. Die wandeling slaan we even over! Eenmaal daar ook heel veel tenten en mensen die hun waar proberen te verkopen. Vanaf daar kon je nog een stuk de berg opklimmen en had je uitkijk op een grote vlakte waarvandaan de klimmers vertrokken. Jeanne is er nog opgekomen maar ik heb nu toch maar even naar mijn lijf geluisterd, heb de foto's gemaakt. Al met al was het zeker een schitterende ervaring om daar te staan en te voelen. Het dak van de wereld !! Fysiek gezien is het zwaar maar we hadden het ook niet willen missen. Wij zijn na alle fotomomenten terug gereden met het busje en onderweg kwamen we de lopers tegen. Die hadden nog een stuk te gaan, achteraf hoorden we dat het erg zwaar was ondanks de getrainde lopers. De hoogte speelt dan voor iedereen op. Eenmaal terug was iedereen bekaf. Gegeten en om half 9 naar ons hok gegaan, zo moe! Daar was het ijs en ijskoud. Een pyama aan doen was echt geen optie, uit de koffer gehaald wat we nog meer aan konden en onder een dubbel dekbed.....het heeft uren geduurd eer we onszelf een beetje warm hadden, gelukkig hadden we nog ieder 2 herbs pillen gehad want de druk op die hoogte is enorm, plat liggen gaat dan bijna niet omdat je longen dan samengedrukt worden...echt heel heftig om te voelen en slapen is dan erg moeilijk. Je moet rechtop zitten, je valt weg van vermoeidheid maar meteen geeft je lijf een signaal dat het te weinig zuurstof krijgt dus ga je happen naar adem, zuurstofflessen een paar x gebruikt maar dat was echt een hele vieze smaak. Dus hebben we niet veel geslapen, elke draai die je in je bed maakt kost zuurstof. Verder hadden we ook nog visite alhoewel Jeanne dacht dat ik door de kamer aan het lopen was....zo gek was ik niet, veels te koud...nee het was een gezellige muis!! Gewoon doen of ie er niet is. Na lange uren was het eindelijk half 7 en hebben we het licht maar aangedaan, van dat felle licht waar je eerst pijn in je ogen van krijgt. Al bibberend tanden gepoetst en een poging gedaan jezelf een beetje op te frissen. Helemaal ingepakt vlug naar het restaurantje waar ze nog houtgestookte kachels hadden waar dan grote ketels water op stonden. In het begin stonk het enorm maar langzaam trok de lucht weg en konden we ontbijten. De meeste hadden niet of slecht geslapen en zelfs misselijk geworden. Pannenkoekje met honing op en thee, Jeanne had haar pannenkoekje ingepakt en meegenomen die kreeg niks weg. 9 uur vertrek richting Shigatse terug. Lange dag onderweg en dezelfde weg terug als heen dus er was niet zoveel nieuws te zien. Vooral samen veel gekletst terwijl de anderen sliepen, zelfs de gids was moe!
Om 17.00 aangekomen in ons hotel Lhandrup, na de ontbering van gisteren was dit weer een luxe!! Honger hadden we niet dus we hebben samen een appel op, gedouched en lekker in een warm bedje !!
Dit soort reizen kan je van te voren echt niet bedenken hoe je die gaat ervaren, sommige dingen kan je inschatten en dan nog is e.e.a. gewoonweg heftig! Je komt jezelf op mentaal en fysiek vlak tegen! Maar we hebben er toch maar gestaan !!!!! En hadden het ook niet willen missen.......