Lhasa

Eerste dag Lhasa; vrije dag en nodig om een beetje te acclimatiseren. Wakker geworden met zware hoofdpijn en bloedneus, te weinig zuurstof hier in de lucht voor de westerse mens, goed dat we hier een paar dagen blijven om te wennen aan de hoogte, nu 3650. Lekker NL ontbijtje op bij Dunya en daarna een eindje gaan lopen naar een heel mooi plein Barkhor, met zoveel leuke jeanne en monique winkeltjes! En een tempel ( Jokhang ) in t midden. De straatjes zijn gevuld met monniken, pelgrims, bedelaars. Mensen knielen ervoor en bidden. We worden enigszins aangestaard met onze 3/4 broeken. Erg warm hier en de zon is vele malen feller dan bij ons...we lopen heel rustig want na een kwartier heb je al het gevoel of je een marathon hebt gelopen, 3 liter water moeten we drinken, dus jullie begrijpen wel dat we erg blij zijn met onze wc-pot! We hebben een echte Lhasa-broek gescoord voor maar liefst 8 euro, nodig omdat vrouwen hier liever niet gezien worden met blote benen dus de 3/4 broeken kunnen in de koffer blijven! We hadden allebei maar 2 lange broeken bij ons. Daarna geluncht, tuurlijk bij Dunya, heerlijke tonijnsalade en wortelsap. Probeer telkens foto's mee te sturen maar die gaan niet zo snel of helemaal niet mee. Langzaam begint het te voelen als onze vakantie waar we zo naar hebben uitgekeken. Lhasa is een mooie stad, zo kleurrijk en vol mooie mensen, ook wel een erg volle stad...het verkeer is hier gigantisch en oversteken is een groot waagstuk, we leren hier van de honden, ongelooflijk, die manoeuvreren zich door een 5-baans weg alsof het niks is, stukje lopen, schuin gaan staan want voor en achter rijdt verkeer! Jeanne en ik hebben al doodsangsten uitgestaan dat er 1 aangereden zou worden maar schijnbaar heeft iedereen hier respect voor elkaar op de weg, van tuktuk tot grote bussen, van fietsen tot kinderwagens, van scooters tot honden alles bevindt zich tegelijkertijd op de weg en toch zie je nergens aanrijdingen of een paar lijken liggen....als men toetert is dat niet uit irritatie maar als waarschuwing pas op hier rijd ik....zo anders als in NL...je proeft geen frustratie hier. Na een flinke wandeling hadden we om 5 uur verzamelen. Morgen om 9 uur paraat. Daarna kregen we een dineetje aangeboden en zijn we met z'n 10-en gaan eten bij Dunya! Superlieve mensen en een echte aanrader voor wie ook hier komt te verblijven. Daarna lekker op de kamer liggen lezen en slapen.
De nachten zijn niet makkelijk hier, zuurstoftekort speelt op en wordt je steeds wakker naar adem happend en hoofdpijn, eenmaal op en ontbeten zakt t langzaam, 9 uur present en in de bus met z'n 10-en, onderweg naar Drepung Klooster. Was Tibets grootste klooster, gebouwd in 1416, populatie van 10.000 monniken. Door de heerschappij van China is dit aantal teruggebracht naar 600! Als je monnik wil worden moet je 35 jaar studeren en pas dan wordt je toegelaten in een klooster mits er plek is.....er moet dus eerst iemand doodgaan om een nieuw plekje te krijgen. Daar er maar 600 in mogen kan dat wel even duren....eenmaal binnen mochten er geen foto's gemaakt worden, dat was jammer want het was er prachtig! Jeanne's handen jeukten! Prachtige kleuren en mooie mensen, ondanks het feit dat we zelf ook een bezienswaardigheid waren, Jeanne met haar blonde haren en ik met m'n blauwe ogen, hebben we onze ogen uitgekeken, hier zijn we voor gekomen, ruiken ( veel wierook ) voelen ( sfeertje) opnemen ( zoveel indrukken ) en conditie....pfff....alles is hoog, dus heel veel trappen en dat valt niet mee met de ijle lucht hier, we hijgen als een oud paard! Maar oké, we zijn de oudste van de 10 en steeds de laatste, haha, de gids raakte er aan gewend, we willen graag foto's maken en zoveel mogelijk indrukken mee naar huis nemen! De Dalai Lama heeft in een deel van dit klooster geleefd voordat The Potala werd gebouwd waar we morgen heen gaan. Volgende tempel was het zomerpaleis van de Dalai Lama, Norbulingka, en heeft een schitterende tuin met supermooie oude bomen, schijnbaar zijn Jeanne en ik de enigste die dat zien, iedereen sjeest er voorbij, dus waren we weer de laatste want die bomen moesten op de foto!! Maar ach, men was er al aan gewend ! Onze gids was een passievol verteller, alles over hun geloof, zo mooi, en de offers die de mensen brengen . Hun kijk op leven en dood, de cirkel van het leven....Ook interessant....waarom eten Tibetanen geen vis ?
Vroeger was het zo dat wanneer zij overleden er speciale "snijders" waren die de lijken in stukken sneden en deze vervolgens in de rivier gooide als soort van begrafenis. Deze stukken werden dan opgegeten door de vissen. Dus als men vis zou eten zou men als het ware hun eigen mensen opeten......
Jammer vinden we het dat alles zo geconditioneerd is, de gids weet precies wat wel en niet mag, hier mag je geen foto maken, daar wel, hier mag je komen, daar niet. Monniken zie je niet meer met z'n allen chanten ( dat ééntonige zingen waar je helemaal in meegenomen kan worden ) maar je ziet ze alleen maar zitten voor een bak met klein geld waarin mensen groot geld kunnen wisselen wat vervolgens meteen wordt weggemoffeld! Natuurlijk......deze mensen leven van de giften van de mensen maar dat het zo overduidelijk om geld draait is niet echt passend in mijn beeld van tibet.
Zelfs kleine kinderen lopen daar met klein briefpapier in hun handen, bij elk beeld buigen ze en stoppen geld in een sleufje, overal ligt geld, niemand komt eraan! Zou in NL wel anders zijn ! Op hun knieën en schuivend met hun handen naar voren, erg indrukwekkend! De Dalai Lama heeft hier zijn laatste dagen doorgebracht en heeft men alles zo gelaten.
Terug in de bus en lunch, daarna het laatste klooster....pfff....veel op 1 dag, zoveel indrukken maar zo mooi, eindelijk genieten we.
Sera Klooster. Klein van stuk,"university monastery" vroeger het thuis van 5000 monniken, nu nog maar een paar 100. Men leert er de Buddhist Philosophy.... Elke dag tussen 15.00 en 17.00 komen de monniken bij elkaar op een plein en gaan ze debatteren, dat is een soort van schreeuwen tegen elkaar met een hoop bombarie en gezichtsuitdrukkingen waarmee ze proberen elkaar te overtuigen van hun mening, zeker de moeite waard om te zien! We mochten wel foto's nemen maar niet praten tegen de monniken, dus we hebben er veel genomen.....foto's dan !! Daarna terug naar hotel en waren we er moe van... Nog wat gegeten, geappt, gewandeld en op naar een volgende nacht....
Vannacht eens een keer heerlijk geslapen maar 2x wakker geweest, Jeanne wat meer, hoofdpijn minder, bloedneus niet. Misschien raken we eindelijk een beetje gewend. Vandaag laatste dag Lhasa, lekker ontbijtje, 9.45 door naar Potala, klooster van de laatste Dalai Lama, in 1995 werd hij afgezet door de chinezen die Tibet hebben ingenomen en is hij gevlucht.
Dit klooster heeft 365 treden omhoog en evenveel omlaag, dat moest echt in etappes, je hart gaat tekeer als een gek. Eenmaal boven ( 100 foto's verder ) ook hier een prachtig uitzicht, van binnen is t mooi, nog echt authentieke delen maar de chinezen hebben er al eea aan verspijkerd, jammer dat ze zo allesoverheersend zijn. Momenteel wonen ook hier nog maar een handjevol monniken, ze mediteren in de ochtend van 05.30 tot 08.30 en daarna loopt t vol toeristen en tibetanen, het is erg druk, tibetanen brengen er offers in de vorm van geld, fruit eten. Daar leven ze van. Erg indrukwekkend. Na een hele rondtour zijn jeanne en ik een half uurtje gaan zitten terwijl de rest nog wat ging rond lopen, dat was een leuk half uurtje, zoveel mensen die langs liepen en ons bekeken waardoor we echt contact hadden met de mensen, baby's werden geshowd, kleine kinderen bleven staan kijken en riepen steeds " hello "( enigste europese woordje wat ze kende ) mooie ervaring! In de middag zijn we ook nog naar een klooster geweest maar dat was lang niet zo imposant als vanochtend, en we waren eigenlijk wel een beetje verzadigd voor vandaag. 'S-avonds zijn we met de hele groep gaan uit eten en daarna douchen en de koffer inpakken. Slapen, morgen weer on the road voor een uur of 8, op naar Gyantse 4200 hoog..........